บทที่ 1182 ต้นกำเนิดเดียวกัน?

จิตมารโลหิตตะลึงงันไปครึ่งค่อนวัน เมื่อจับประเด็นสำคัญได้ก็สั่นสะท้านไปทั้งร่างไม่ต่างจากหลี่เย่า “นี่—นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่” มันเอ่ยเสียงแหบแทบเป็นกระซิบ “เอาเถอะ หากบอกว่าการใช้คำทับศัพท์เช่น ‘โรแมนติก’ หรือ ‘ตรรกะ’ เป็นเรื่องบังเอิญ เช่นนั้นเจ้าจะอธิบายคำต่อไปนี้ว่าอย่างไร” หลี่เย่ากล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยต่อ