บทที่ 1245 โลกที่ทำลายตนเอง!

ซูฉางฟ่านำหลี่เย่าไปยังห้องลับทรงโค้งผนังสีขาวเงินที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง ราวกับว่ากำลังอยู่ในไข่ใบยักษ์ที่สว่างไสว แสงเงาวาบผ่าน ผนังค่อย ๆ เลือนหาย กลายเป็นทะเลแห่งดวงดาวอันไร้ขอบเขต สามพันโลกและเขตอวกาศไม่มีที่สิ้นสุดราวกับโคมไฟระยิบระยับ ลอยคว้างอยู่ในจักรวาลอันมืดมิดไร้จุดจบ ดาวทุกดวงค่อย ๆ ยืดออกเป็นเส้นบาง ดูเหมื