บทที่ 1238 คัมภีร์สวรรค์ผนึกทวยเทพ!

หลี่เย่าดวงตาแทบถลนออกมาทันที ถามละล่ำละลักอย่างลิงโลดสุดขีด “เช่นนั้นข้าขอเป็นผู้บำเพ็ญเซียนได้หรือไม่?” ทว่าไม่รอให้ซูฉางฟ่าได้ตอบคำ รูม่านของมันพลันหดแคบลง ดวงตากลอกกลิ้งไปมาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง แววตาทอประกายปัญญาและเย็นเยียบ มันสั่นศีรษะกล่าวว่า “ช้าก่อน รอสักครู่ ข้าไม่เชื่อว่าจะมีอาหารรับประทานเปล่าเช่นนี้ในโลก!