บทที่ 1247 ดาวเคราะห์แห่งโรคระบาด!

ซูฉางฟ่าสีหน้ากระด้างเย็นชา สุ้มเสียงเย็นเยียบยิ่ง และเมื่อประกอบกับฉากเมืองร้างในโลกภาพมายา ก็คล้ายจะรวมตัวกันเป็นเมฆหมอกที่ชวนให้เศร้าหดหู่ปกคลุมทั่วห้อง แม้จะทราบดีว่าอีกฝ่ายกำลังพยายามล้างสมองมัน แต่หลี่เย่ายังคงหลั่งเหงื่อเย็นเยียบโซมกาย และถามอย่างอดไม่ได้ว่า “แล้วผลลัพธ์สุดท้ายของอารยธรรมผานหลงเป็นอย่างไร?” “หล